„Ślepak” - Jadwiga Stańczakowa

Tytuł: „Ślepak”

Autorka: Jadwiga Stańczakowa

Wydawnictwo: Znak

Gatunek: biografia, autobiografia

Data premiery: 10.08.2022

Liczba stron: 360

Opis książki

Widzenie wyobraźnią.

Coraz bledszy, niknący świat i tylko światło, które przedostaje się przez codzienną ciemność, przypominając czas, gdy rzeczywistość była jeszcze widzialna. Taki był każdy kolejny dzień Jadwigi Stańczakowej, ociemniałej poetki, pisarki i dziennikarki, przyjaciółki Mirona Białoszewskiego prowadzącej jego nieformalny sekretariat.

Siedzę w fotelu od medytacji z brajlowską księgą na kolanach. Zegar, stary pająk, snuje po mieszkaniu siatkę ciszy. Nagle trzask – jakby coś grzmotnęło o podłogę. Co? Gdzie? Sprawdzam. Nic nie spadło. Wracam na fotel. To znak – myślę – na pewno znak.

Ślepak to jej opowieść spisana już po utracie wzroku, w której historie z pracy twórczej i spostrzeżenia na temat funkcjonowania w społeczeństwie przeplatają się ze wspomnieniami z getta i czasu ucieczki stamtąd, młodości czy późniejszych zmagań z depresją. Niezwykła, pełna autoironii relacja z codzienności odkrywanej zmysłami i wyobraźnią, pogrążonej w ciemności, a i tak pełnej kolorów.

źródło: Lubimy Czytać

Recenzja

Obrazująca otuloną całunem ciemności rzeczywistość, odzwierciedlająca życiowe trudności, które los zsyła przed oblicze osoby niewidomej, relacjonująca niewidzialne barwy egzystencji naznaczone nieustanną nocą. „Ślepak” to autobiografia Jadwigi Stańczakowej, poetki, dziennikarki i pisarki polskiej, której choroba odebrała zmysł wzroku, uwalniając z murów getta wprost w obwarowania wykluczające zdolność absorbowania oczami. Kreacja ta wizualizuje odbiorcy codzienność osoby, która zmuszona jest nauczyć się dotykiem percypować świat, nieustannie wodząc dłońmi po tym, co dotąd było widoczne. To pełen świadomych emocji portret wydarzeń o fragmentarycznie gorzkim posmaku, zabarwiony momentami zwykłej radości, ulotnego szczęścia i wdzięczności – poszczególne ułamki życia nakreślono w dyferencyjnej formie, w pewnych odcinakach spowite chaotycznym odzwierciedleniem faktów, co świadczy o ich mocnym natężeniu impresyjnym, w innych z kolei z wyraźnie zachowaną chronologią. Rozpisane na kartach „Ślepaka” wspomnienia z okresu okupacji nazistowskiej, utkane krótkimi, urywanymi, ale jakże dobitnymi i wymownymi, zdaniami, oddają intensywnie oraz boleśnie tkwiące pod skórą autorki doświadczenia, które poruszają wydźwiękiem nieprzerwanego jarzma niepokoju, ostrożności i obawy. Nie są to osadzone na fundamencie permanentnego smutku i melancholii zwierzenia kobiety, która biernie daje się przytłoczyć każdemu dniu, epizodycznie powracająca depresja, tak naturalna w zaistniałej sytuacji, nie triumfuje bowiem nad postacią Jadwigi Stańczakowej, osoby, która doznaje otoczenia w sposób wewnętrzny, ale niewątpliwie rzeczowy i niemalże całkowity. Treść wykreowana z odczuwalną autoironią i dystansem roztacza całą paletę barwnych postaci, którymi otaczała się poetka, a które odcisnęły na jej życiorysie, skrojonym z pracy skompilowanej z pasją, mocniej lub słabiej trwały ślad. To także ich historie, uformowane w cząstkę puenty, sentymentalne przywołania czy tematyczne sploty. „Ślepak” to pozycja przybliżająca prozę dnia w narzuconym przez przeznaczenie planie, z którym należy się zmierzyć, by móc czerpać tyle, ile się tylko da – wyobraźnią, która stanowi potężne źródło eksperiencji. Intymność poprzetykana marginalną zwyczajnością, dającą osobliwe wrażenie poetyckiego liryzmu spojonego z dozą zobojętniających w istocie wyznań. Uświadamiająca, jak wiele nie dostrzegamy, mimo możliwości chłonięcia wszystkimi zmysłami.

Książkę możesz kupić tutaj: KLIKNIJ

Współpraca promocyjna z wydawnictwem Znak