Tytuł: „Spirytystka”

Autor: Max Czornyj

Cykl: „Honoriusz Mond” (tom 2)
Wydawnictwo: Filia Mroczna Strona
Gatunek: thriller psychologiczny, kryminał
Data premiery: 07.09.2022
Liczba stron: 320

Opis książki

Mortalista powraca.

Śmierć nie pozwala o sobie zapomnieć. Nigdy.

W okolicach Krakowa grasuje wynaturzony morderca. Policja dociera do niego dzięki wskazówkom Honoriusza Monda. Szaleniec zostaje zastrzelony w trakcie odprawiania makabrycznego rytuału.

Były kierownik katedry mortalistyki pragnie odciąć się od śledztw. Skupia się na pracy w firmie sprzątającej Allegry Szmit, jednak po raz kolejny okazuje się, że od śmierci nie można uciec.

Dochodzi do kolejnego morderstwa. Zostaje ono dokonane w podobny sposób, jak wcześniejsze. Problem w tym, że szczegóły znał tylko zastrzelony sprawca oraz Honoriusz Mond. Tymczasem Mortalista sam nie do końca ufa swoim zmysłom.

Czy to możliwe, by Mond był tajemniczym geniuszem zła, znanym użytkownikom darknetu?

Czy będzie miał odwagę odnaleźć mordercę?

źródło: Lubimy Czytać

Recenzja

Szalenie fascynująco skrojony motyw śmierci, niebanalnie wykreowani bohaterowie, wzbudzająca dreszcz niepokoju kryminalna układanka – nietuzinkowa kompilacja fabularnych elementów do głębi zatrważa, ale również w przyjemny sposób intryguje. „Spirytystka” to drugi tom historii osadzonej na ekscytującej w odbiorze mortalistyce, dostarczającej całego przekroju skrajnych doznań, odczuwalnych na skutek precyzyjnie nakreślonych obrazów nasączonych bestialstwem i niedosłownym brudem oblepiającym brutalność. Sportretowanemu obliczu zbrodni nie jest obcy odstręczający wydźwięk, a naturalistyczny sznyt wręcz deprymuje, napawając wyraźnie odczuwalnym wstrętem. Jednak ta awersja do surowej wizji utraty życia kontrastuje z jawnie wyczuwalnym pod skórą entuzjazmem, który absorbuje wszystkie zmysły odbiorcy. Naznaczoną nieobliczalnością warstwę kryminalną skorelowano z misternie oddaną odsłoną psychologiczną, ocierającą się gatunkowo o thriller, która dotyka zarówno samej zagadki, będącej centrum fabuły, jak i rysu postaci. Usytuowane w tekście wizerunki splatają nieuchwytność i enigmatyczność, wyrwane jakby z innej epoki, zamaszyście naszpikowane błyskotliwością i niepojętą inteligencją, ze stabilnie zakotwiczoną w rzeczywistości aurą wierzeń, tym samym nadając tej historii osobliwej ekscentryczności, która lokuje się na długo w pamięci. To tytuł owiany swoistą nieszablonowością – tylko Max Czornyj potrafi w jednej książce spoić ze sobą ból, ewidentnie udzielający się zakończeniom nerwowym czytelnika, z eksponowaną ironią, a nawet nutą czarnego humoru. Fundamentalnie ryzykowna kompozycja opiewa w dyferencyjne kontrowersje, analogicznie wzbudzając równie odmienne emocje, przejawiające się albo permanentną ciekawością, albo nieustannym zniesmaczeniem. „Spirytystka”, identycznie jak „Mortalista”, otulona całunem mroku, który tak jaskrawy może mieć swoje źródło tylko w dojmujących w duszy traumach, nieznacznie przekracza granice realizmu, implikując w związku z tym refleksyjny ton. To mocna w wymowie wariacja na temat rozgrywającego się widowiska zła, mającego swoje korzenie w psychice ludzkiej, w takim samym stopniu wynaturzonej, co bezbronnej na bodźce empatii – ta historia demonstruje wizualną definicję charakterności, gęstego klimatu, niesztampowego humoru i analizy umierania, z pasją angażując w treść. Taka kombinacja wręcz musi być spowita nietypowością doświadczeń, które nabywa się podczas lektury.