Tytuł: „Girl in Pieces”

Wznowienie: „Dziewczyna w rozsypce”

Autorka: Kathleen Glasgow

Wydawnictwo: Jaguar
Gatunek: literatura młodzieżowa
Data premiery: 17.05.2023
Liczba stron: 384

Opis książki

Każda nowa blizna na sercu Charlotte czyni ją coraz silniejszą, lecz i tak niezwykle boli.
Ból sprawia, że wszystko inne przestaje się liczyć.
Charlie zdecydowanie zbyt wcześnie doświadcza okrucieństw losu. Ukochany ojciec popełnia samobójstwo, a dziewczynka nie znajduje oparcia w pogrążonej w żałobie i niemocy matce. Zostaje sama z lękiem i bólem, z ciężarem nie do udźwignięcia. Ucieka w głąb siebie, milknie i wraz z upływem lat staje się całkowicie samotną, smutną dziewczyną.
W szkole skrzętnie ukrywa blizny po samookaleczeniach. Zupełnie nie pasuje do wesołych, pewnych siebie rówieśników. I oto pewnego dnia nowa koleżanka zwraca na nią uwagę; szybko rodzi się bliska przyjaźń. Po pewnym czasie Charlie traci przyjaciółkę w tragicznych okolicznościach. Dziewczyna rozsypuje się na milion kawałków, rozpacz wygania ją na ulicę i niemal doprowadza do unicestwienia.
Wkrótce Charlie zaczyna wierzyć, że jej życie ma wartość, a bolesne doświadczenia mogą stać się źródłem siły.
Bo nawet kiedy jesteśmy na samym dnie, nie należy tracić nadziei…

źródło: Lubimy Czytać

Recenzja

Zanurzona w oceanie bezradności, który inicjuje niemy szloch czytelnika. Przenikająca definicję samotności i zarazem odmieniająca ją przez wszystkie możliwe traumy. Boleśnie tatuująca wizję smutku na dnie serca, a finalnie czule kojąca esencją nadziei.

„Girl in Pieces” to wznowienie debiutanckiej powieści Kathleen Glasgow – nieco chaotycznie skomponowanej, ale przesiąkniętej emocjami o ciemnym zabarwieniu. W tej aranżacji nastoletniego zagubienia, tragedii i strachu bezwzględnie się tonie. To treść, która dławi oddaną z nostalgią rozpaczą, która wnika pod skórę i dotkliwie rani przy każdym literackim dotyku. Bo to nie tylko ukształtowana w wyobraźni autorki fabularna przestrzeń, to bowiem historia inspirowana przeżyciami samej pisarki, ale też bliska wielu młodym osobom. Tym samym to opowieść zatrważająca w wydźwięku, rozdzierająca duszę na milion kawałków, ale tak wyraźnie potrzebna – wszystkim, bez względu na wiek i doświadczenia.

Początkowo oblicze autodestrukcji panoszy się zuchwale po korytarzach szpitala psychiatrycznego – to właśnie to miejsce staje się fundamentem do sportretowania przejmującej historii Charlie. Świadomie porzuconej, opuszczonej przez najbliższych, złamanej przez świat siedemnastolatki, która naprawdę tylko chciała być kochana. I to pragnienie miłości uzewnętrzniającej w postaci blizn pokrywających jej młode ciało. Tworzących mozaikę doznanych krzywd, zasmakowanych strat, emocjonalnego bólu, który jest w stanie przyćmić tylko ten fizyczny. Kathleen Glasgow tworzy literacką podróż przez wyboiste drogi egzystencji, pełne spowitych w uzależnienia pułapek i toksycznych relacji, które spowalniają trasę ku odnalezieniu siebie i własnej tożsamości, ku poczuciu bezpieczeństwa poza murami placówki. To naznaczone dramatycznymi tonami świadectwo radzenia sobie z nieustającym chaosem i złem, które drzemie w drugim człowieku.

Ekspozycja dojmującej codzienności młodziej dziewczyny przybiera w tej odsłonie nieokiełznanie mocną wymowę – nie sposób powstrzymać mimowolnie napływających do oczu łez, wkradających się w myśli głębokich refleksji. W końcu trudno o obojętne spojrzenie na zobrazowaną panoramę znamion przytłaczającej prozy dnia – przyjmujących formę samookaleczeń, wachlarza uzależnień, esencjonalnie ujętej nienawiści do swojego wnętrza i ciała. Paralelnie autorka wizualizuje remedium na rozpleniającą się w dojrzewającej osobowości melancholię. Akcentuje siłę przyjaznej dłoni oferującej ciepło i ochronę, podkreśla istotę wsparcia, ale i troski. I wreszcie uwypukla znamienną obecność, która ma możliwość wyrwania z pozornej matni nawarstwiających się problemów. To powieść ewidentnie oswajająca kontrowersyjną wciąż społecznie tematykę, zdzierająca powłokę szaleństwa i dziwactwa z autoagresywnych zachowań. Zarazem rozpisana z wyczuwalnymi nutami osobistych przeżyć, ze zrozumieniem, przede wszystkim z intensywnymi uczuciami do kreacji głównej bohaterki. Niesiona cichym krzykiem wielu nastoletnich jednostek, sugestywnie przenika wszystkie zmysły – angażuje w proces poskładania tych pojedynczych kawałków w pewną całość. W niemożliwą już do zburzenia konstrukcję poczucia własnej wartości.