Tytuł: „Frania Tańska i tajemnica zaginionego obrazu”

Autorka: Maja van Straaten

Wydawnictwo: Lira
Gatunek: komedia kryminalna
Data premiery: 06.09.2023
Liczba stron: 336

Opis książki

Stylowy kryminał z humorem!
Rok 1924. Z Muzeum Narodowego w Warszawie w tajemniczych okolicznościach ginie obraz „Kukułka” Józefa Chełmońskiego. W jego poszukiwania angażuje się Franciszka Tańska – malarka zmagająca się z niemocą twórczą. W pogoni za „Kukułką” Frania przemierzy eleganckie warszawskie restauracje, podrzędne spelunki, labirynty podwórek na Grochowie i nadwiślańskie plaże. W poszukiwaniach i w starciu z życiowymi problemami może liczyć na przyjaciół: Lolę, reporterkę rubryki high life poczytnego tygodnika, oraz Sándora, węgierskiego handlarza winem.
Swój udział w tym nieformalnym śledztwie mieć będą także m.in. łatwowierny stróż, tajemniczy hrabia, specjalista od dusz polskich romantyków i medium o wątpliwych kwalifikacjach.
Dzięki splotowi mniej lub bardziej przypadkowych wydarzeń Frania odkryje niewygodną prawdę na temat zaginionego dzieła i tym samym sprowadzi na siebie śmiertelne niebezpieczeństwo…

źródło: Lubimy Czytać

Recenzja

Eksponująca barwną, a nawet nieco frywolną atmosferę dwudziestolecia międzywojennego. Z nienachlanym humorem kreująca panoramę emocjonujących zdarzeń i osobliwych postaci. Przesiąknięta fascynującą sztuką, która staje się wyraźnym tłem z błyskotliwością rozpisanej intrygi.

„Frania Tańska i tajemnica zaginionego obrazu” to opowieść osadzona w ramach kryminału w klimacie retro, fabularnie ulokowana w scenerii przedwojennej Warszawy – miasta społecznych kontrastów, wielokulturowości i odmiennych oczekiwań od życia. Oddana z pokaźną dozą elegancji i satysfakcjonującą estetów nienagannością, historia eksploruje kuluary artystycznych doznań, miejsca dobrej zabawy oraz beztroskich przedsięwzięć z udziałem ekspresyjnych elit towarzyskich. Z detalowością nakreślony sztafaż początków XX wieku zachwyca niebywałym realizmem, który pozwala z pasją zanurzyć się w tak drobiazgowo oddanej osnowie. Staje się ona równie istotna, jak utkana fabuła i odmalowani bohaterowie – kompilacja tych trzech aspektów tworzy kompozycję niewątpliwie kompletną, a przy tym lekką, intrygującą oraz przemyślaną w każdym ujęciu. I zarazem ekscytującą tak ożywczo sportretowanym obliczem artyzmu!

Frania Tańska, ulokowana już w tytule książki, to nie jedyna odtwórczyni głównej roli w tym kryminalnym spektaklu. Na literackiej scenie osobliwych incydentów, interpretacji zniknięcia obrazu dokonuje także dwójka jej przyjaciół. Trudno o bardziej charakterne, momentami wręcz nieokiełznane, ale wzbudzające niczym nieskrępowaną sympatię odbiorcy trio – młoda malarka, reporterka rubryki high life oraz węgierski handlarz winem odzwierciedlają istną mieszankę wybuchową! To w ich szalonym towarzystwie czytelnik przemierza krajobrazy naznaczone przepychem, jak i spowite wątpliwą reputacją, a zarazem doświadcza konfrontacji z plejadą esencjonalnie utrwalających się w pamięci wizerunków. Podróż w poszukiwaniu prawdy o okolicznościach zuchwałej kradzieży dzieła sztuki obnaży także skrywane na dnie duszy sekrety oraz przemilczane dotąd intencje. I wreszcie finalnie ukoi rozdarte traumami serce, które okrutnie implikują blokadę twórczą.

Z pewnością nie można odmówić tej nietuzinkowej kreacji stylu, wymownej inteligencji czy kunsztowności, ale co najbardziej zaskakujące, subtelnych nut refleksji wygrywanych przez wnikliwe pióro autorki. Bez wątpienia to przyjaźń najmocniej emanuje ze stron powieści, ale z powłóczystością w fabularną przestrzeń wkrada się także miłość – ta podszyta rozpaczliwą tęsknotą, sugestywnie zagłuszająca samotność, kameralna i intymnie tłumiona w czeluści serca, a nawet narażona na społeczny ostracyzm. To bowiem nie tylko dynamicznie rozpisany, a przy tym nasączony żartobliwą esencją kryminał, ale historia wypełniona emocjami, tymi o eterycznej wymowie, ale i determinującymi ludzkie dramaty. Z odczuwalnym zauroczeniem międzywojennym okresem, tak doskonałym do zaakcentowania kuszących swawolą walorów życia, Maja van Straaten aranżuje całkowicie niebanalną i pozbawioną sztampy odsłonę komedii kryminalnej. Stroni od pretensjonalnego dowcipu, konstruuje nieoczywistą zagadkę, portretuje autentyczne indywidua, ale i solennie oraz przekonująco buduje tło, które nadaje treści kolorytu. Zarazem dostarcza odbiorcy rozkoszy z obcowania z finezyjnie skrojoną narracją! Od tego skąpanego w sztuce świata, mieniącego się stylem art déco, naprawdę trudno się oderwać, a tym samym wrócić do współczesnej rzeczywistości – tu tak bardzo brakuje spontaniczności i radości z życia, która wtedy była tak naturalna i oczywista.