Tytuł: „Żony z Forest Hill”

Autorka: Sonia Rosa

Wydawnictwo: Filia Mroczna Strona
Gatunek: thriller psychologiczny
Data premiery: 04.10.2023
Liczba stron: 376

Opis książki

Forest Hill — elitarne osiedle czy przedsionek piekła?
Kilka dni przed Bożym Narodzeniem znika Kaja, studentka anglistyki pracująca w jednej z rezydencji jako niania. Kilkanaście godzin później ciało dziewczyny zostaje znalezione pod skutą lodem taflą pobliskiego jeziora. Mieszkańcy zastygają w szoku i niedowierzaniu.
Czy w śmierć niani Rosnerów zamieszany był ktoś z okolicy? A może dziewczyna miała romans z jednym z tutejszych mężczyzn i to właśnie kochanek przyczynił się do jej tragedii? Żony z Forest Hill nie sypiają już spokojnie, każda ma jakieś podejrzenia, każda snuje domysły, krążąc nocami po luksusowych domach, sprawdzając męskie kieszenie, telefony i... bagażniki samochodów.
Pisarka Dagmara Rosner kocha swojego przystojnego męża, ale czy po tym, co się stało z Kają, może jeszcze mu ufać? Nadchodzą święta, za oknem sypie śnieg, a na jaw wychodzą kolejne mroczne sekrety.
Forest Hill skrywa wiele tajemnic. trzeba tylko wiedzieć, gdzie ich szukać…

źródło: Lubimy Czytać

Recenzja

Obnażająca mroczne tajemnice skrywane za fasadami okazałych rezydencji. Przenikająca czeluść ludzkiego strachu, który determinuje dojmujące w duszy podejrzenia. Obrazująca małżeńskie dramaty schowane pod płaszczykiem rodzinnej idylli.

„Żony z Forest Hill” to zmyślnie skrojony thriller psychologiczny, który intryguje już samą konstrukcją – od razu bowiem na strony powieści wkrada się przejrzyście oddana tragedia, ale okoliczności śmierci młodej dziewczyny autorka negliżuje stopniowo. I tym samym to kompozycja trzymająca permanentnie w napięciu! Osadzona na fundamencie roztrząsania śmiertelnego incydentu, ale przede wszystkim portretująca iluzorycznie doskonałe życie pań z elitarnego i zarazem zanurzonego w sekretach osiedla. To właśnie kreacje kobiet rozpisano z psychologicznym sznytem, który mimowolnie ujmuje również ich emocje, pragnienia oraz lęk sugestywnie kompilujący się z odwagą, by odkryć prawdę. Prawdę o wypadku niani Rosnerów, ale także tę skrupulatnie tuszowaną pod dachami naznaczonych surowym bogactwem posiadłości.

Cztery wizerunki płci pięknej, którym oddano głos – trzy pozornie idealne gospodynie domowe i ona, ta czwarta, która nie do końca tu pasuje. I właśnie jej zaginięcie zainicjuje spektakl zatrważających domysłów, wzajemnych oskarżeń między najbliższymi i wreszcie zdarzeń, które odcisną traumatyczny ślad na całej hermetycznej społeczności. Nie zabrakło w fabule również perspektywy męskiego pierwiastka, który staje się nośnikiem zrozumiałego obłędu, konsekwentnie domagającego się wyjaśnień i kary dla winnego. Przesiąknięty nerwowymi przygotowaniami okres świąteczny i wręcz bajkowa wizja otulonych śniegiem scenerii, jaskrawie kontrastują ze scenami rozgrywanymi za progiem udekorowanych domów. Wybrzmiewających zajadłymi kłótniami, zaaranżowanych skrupulatnymi kłamstwami, w końcu bezwzględnie zadawanym emocjonalnym cierpieniem. Nakładane na zadbane twarze maski perfekcyjnych żon i matek zaczynają boleśnie uwierać – ich zrzucenie niewątpliwe okrywa wstydem, ale i oczyszcza myśli, choć ewidentnie przybiera też wymowę ostateczności. I takiego fabularnego elementu zaskoczenia, tak nagłego i niespodziewanego, z pewnością nie powstydziłby się żaden twórca tego gatunku.

Odmęty brudnych grzeszków zaczynają z intensywnością wylewać się z kreowanej z pietyzmem matni codzienności, mętnym osadem pokrywając nieskazitelne przestrzenie – to thriller okrutnie definiujący małżeństwo, które w tej historii odmalowano z użyciem zdecydowanie ciemnych barw. Naszkicowana przez autorkę panorama niedopowiedzeń, niechlubnych założeń, ale także potwierdzonych i domniemanych romansów staje się ze strony na stronę coraz bardziej ekscytująca, a ekspozycja rozdzierającej serce straty z kolei realnie poruszająca. To mozaika skrajnych doznań, która błyskotliwą narracją autentycznie uzależnia – wszak miłość to niezwykle wdzięczne i plastyczne uczucie do eksploracji, a podsycane pożądaniem może stać się bardzo niebezpieczne. Sonia Rosa akcentuje jego ciemniejszą i spowitą mrokiem odsłonę, intencjonalnie uwypuklając blaski i cienie instytucji złączenia swoich losów na zawsze. Kiedy nieokiełzanie szalone dni, podszyte niepewnością i oczekiwaniem, znowu przekształcą się w monotonną prozę dnia, na tym osiedlu już nic nie będzie takie samo – spokój na zawsze zostanie zburzony, a sąsiedzi będą na siebie spoglądać z dystansem. Skrojona tu lokalność nabiera machinalnie przerażającej, ale jakże frapującej wymowy!