Podsumowanie miesiąca

„Mennonitka i hrabia” - Sylwia Kubik

Eksplorująca egzystencję i wykreowane zasady zamkniętej społeczności. Akcentująca proste oblicze szczęścia i otulone całunem zapomnienia w pędzie dnia wartości. Niesiona prawdziwą, ale na tle konwenansów zakazaną miłością.

„Mennonitka i hrabia” to niebanalna, jednocześnie pierwsza na świecie powieść obyczajowa o społeczności, której fundament stanowią wiara, praca i utrwalany z pokolenia na pokolenie wzorzec zachowań. Z zachwycającą rzetelnością, Sylwia Kubik roztacza przed odbiorcą ustalone zwyczaje, prozę dnia i priorytety menonitów.

„Wróć do mnie” - Małgorzata Mikos

Niesiona głosem posuniętej w latach kobiety, która negliżuje demony ze swoich wspomnień. Eksponująca zatrważające oblicze wojennych odmętów, które determinują mimowolnie napływające do oczu łzy. Portretująca piękne i trwałe więzy przyjaźni, które na zawsze pozostają w najgłębszej czeluści serca.

„Wróć do mnie” to powieść inspirowana autentycznymi losami przodków Małgorzaty Mikos. Tym samym jeszcze mocniej poruszająca struny wrażliwości odbiorcy, które wybrzmiewają jawnym smutkiem, żalem i tak dojmującą bezradnością w stosunku do echa przeszłości.

„Nić przeznaczenia” - Anna Sakowicz

Z empatią obrazująca codzienne trudy wojennej rzeczywistości. Poruszająca naszkicowanym na fundamencie rodzinnej historii obliczem dramatyzmu. Akcentująca trwałość familijnych więzów, które nie sposób rozsupłać nawet spowijającą świat ponurą wizją brutalności.

„Nić przeznaczenia” to oddany z wyczuwalną wrażliwością na krzywdę ludzką dalszy ciąg losów rodziny Wilamowskich. Kolejny tom „Muślinowej sagi” zainicjowano w roku 1939, tym samym roztaczając przed odbiorcą panoramę przeżartych krzywdą, cierpieniem i wielowymiarowym bólem ilustracji, tak obrazowo odmalowanych piórem ze słów przez Annę Sakowicz.

„Daleko od Babiej Góry” - Irena Małysa

Eksplorująca dwie kryminalne tajemnice rozpięte między przeszłością i teraźniejszością. Wybrzmiewająca dramatycznymi tonami emanującymi z niemych murów przewiązki. Portretująca z wyczuwalną pasją swoiste scenerie śląskiego miasta.

„Daleko od Babiej Góry” to z charakterem skrojony kryminał, eksponujący naszkicowane mocną kreską ze słów wyraziste kreacje. Zarazem w pełni autentyczne, niewątpliwie możliwe do ulokowania w ramach rzeczywistości.

„Wisząca małpa” - Juliusz Machulski

Obrazująca szpiegowskie oblicze na tle komunistycznych realiów lat 60. Rozpisana z iście filmowym sznytem, który wręcz prosi się o ekranizację. Będąca odsłoną intrygującej łamigłówki, którą nie sposób samodzielnie rozwikłać.

„Wisząca małpa” to historia ulokowana w ramach powieści kryminalnej, która śmiało wybrzmiewa nutami czarnej komedii w stylu retro. Oddana z wyraźnie zaakcentowaną bigbitową atmosferą, porywa w wir ustalania faktów tłumaczących zgon towarzysza Karola Podkalickiego. I zarazem tytułowej wiszącej małpy, która stanowi ważny fragment całej układanki.

„Morelowa księgarnia” - Oresta Osijczuk

Otulona zapachem soczystej moreli, słodkiego karmelu i korzennego cynamonu. Niesiona głosem struchlałego dziecięcego serca. Eksponująca wielobarwne oblicza miłości – zanurzonej w tęsknocie, nostalgii, ale i niegasnącej nadziei.

„Morelowa księgarnia” to powieść doprawdy niezwykła. Zaaranżowana tajemnicą, odmieniająca samotność przez wszystkie przypadki, skonstruowana na dwóch płaszczyznach czasowych. Jednak to nie osobliwa kompozycja świadczy o jej wyjątkowości. Nawet nie eterycznie jawiący się tytuł czy spowijająca ciepłem okładka. Świadectwem jej nietuzinkowości są bowiem emocje, które przenikając zmysły, obmywają falami duszę czytelnika.

„Fantazje niewinnych lat” - Edyta Świętek

Obrazująca papuzi okres belle époque, który obfituje w debiutanckie bale i skandale. Odmalowująca barwne scenerie krynickiego uzdrowiska, prężnie się rozwijającego i kuszącego wizją swobodnego wypoczynku. Przenikająca wyraźnie zaakcentowane trudy macierzyństwa.

„Fantazje niewinnych lat” to powieść po raz drugi eksplorująca malownicze zakątki, życiowe zawirowania osadzone na początku XX wieku i klarujące się w ich obliczu emocje. Zatrważające incydenty, wieńczące pierwszy tom „Sagi krynickiej”, jaskrawie determinują odważne decyzje, które stają się fundamentem tej literackiej odsłony.

„Bohater” - Wiktor Mrok

Permanentnie trzymająca w uścisku zaintrygowania panoramą brutalnych incydentów. Niesiona pragnieniem zemsty, która urzeczywistnia bezwzględne morderstwa. Obrazująca zawile skonstruowane śledztwo, które szczelnie angażuje w nurt zaskakujących wydarzeń.

„Bohater” to złożona powieść kryminalna ulokowana w moskiewskiej scenerii, która nadaje jej surowego i tajemniczego klimatu. Z wyczuwalną intencją, Wiktor Mrok inicjuje fundament bestialskiego pozbawiania życia, zaczynając z wysokiego C.

„Dorosłość. Wyznania” - Linn Skaber, Lisa Aisato

Z czułością muskająca mozaikę dorosłego życia. Przenikająca prostą codzienność, spowitą w doświadczenia przeszłość i niepewne na horyzoncie jutro. Przedzierająca się w czeluść serca, determinująca realne zmiany i głębokie refleksje nad tożsamością.

„Dorosłość. Wyznania” to swobodna kontynuacja fenomenalnej „Młodości”, stworzonej przez doskonale uzupełniający się duet – Linn Skaber i Lisy Aisato. Tym razem dokonano wnikliwej eksploracji okresu egzystencji, który inicjuje opadająca z hukiem nastoletnia powłoka. Mający miejsce, gdy każdy aspekt prozy dnia nabiera dojrzałego wydźwięku.

„Girl in Pieces” - Kathleen Glasgow

Zanurzona w oceanie bezradności, który inicjuje niemy szloch czytelnika. Przenikająca definicję samotności i zarazem odmieniająca ją przez wszystkie możliwe traumy. Boleśnie tatuująca wizję smutku na dnie serca, a finalnie czule kojąca esencją nadziei.

„Girl in Pieces” to wznowienie debiutanckiej powieści Kathleen Glasgow – nieco chaotycznie skomponowanej, ale przesiąkniętej emocjami o ciemnym zabarwieniu. W tej aranżacji nastoletniego zagubienia, tragedii i strachu bezwzględnie się tonie.

„Korona. Fenomen najpotężniejszej monarchii” - Wioletta Wilk-Turska

Precyzyjnie udzielająca odpowiedzi na pytanie, w czym zgodnie z tytułem tkwi fenomen najpotężniejszej monarchii. Wnikająca w historyczne meandry kształtowania się królewskiego mocarstwa. Obrazująca fascynujące imperium na tle tradycji, zasad i ceremonii.

„Korona. Fenomen najpotężniejszej monarchii” to rozpisana z wyczuwalną pasją książka, której ideą jest argumentacja, dlaczego materia ta magnetyzuje nie tylko brytyjskich poddanych, ale osoby na całym świecie. W końcu nie ma chyba jednostki, która nie znałaby rodziny królewskiej, prawda?

„Błękitny koliber” - Agnieszka Zakrzewska

Eksponująca barwne scenerie współczesnego i XIX-wiecznego Delftu. Z czułością ilustrująca oblicze nieokiełznanej pasji, intencjonalnie uwypuklające społeczne podziały. Eksplorująca skrytą w holenderskiej porcelanie wstydliwą tajemnicę rodzinną.

„Błękitny koliber” to powieść rozpięta między dwiema narracjami – ulokowaną w teraźniejszym pejzażu rodzinnego miasta Vermeera perspektywą nieustępliwej Bogny oraz kontrastującym z nią ujęciem tego miejsca ze schyłku XIX wieku, niesionym głosem nieśmiałej Cornelii.

„Malarka wiosennych łąk” - Joanna Szarańska

Rozpisana z czułością, fascynującą melancholią, wręcz z ożywczą literacką magią. Barwnie eksponująca śmiałą relację człowieka z otaczającą go naturą. Z wrażliwością przenikająca oblicze pasji będącej sensem życia, oddechem, nieodłączną częścią codzienności.

„Malarka wiosennych łąk” to powieść tkana feerią jaskrawych kolorów, które tworzą zachwycająco odmalowane scenerie, zarazem wizualizująca się pod powiekami ze zwiewną eterycznością. Zilustrowane słowami przez Joannę Szarańską pejzaże przybierają postać niemych bohaterów tej opowieści.

„Zielarnia pod starym dębem” - Magdalena Witkiewicz

Otulająca ciepłem, tak intensywnie odczuwalnym podczas niespiesznego spaceru uliczkami Małej Przytulnej. Wdzięcznie afirmująca podążanie własnymi, a nie społecznie akceptowalnymi ścieżkami egzystencji. Eksplorująca fascynujący świat ziołowych mieszanek, które nie tylko oddziałują na zdrowie, ale również na nastrój.

„Zielarnia pod starym dębem” to kolejna powieść ulokowana w urokliwym miasteczku, które doskonale odzwierciedla swoją nazwę – to bowiem przestrzeń niezbyt obszerna, ale za to zaciszna i może nawet nieco liryczna. Z pewnością zachęcająca swoim przytulnym wizerunkiem do zatracenia się z emfazą w jej zakątkach i dostrzeżenia skrytych w ich cieniu życiowych prawd.