Opis książki

Rozpoczyna się rozgrywka między bogami a demonami. Po której stronie staniesz?

W Karterze, Państwie Żywiołów, co siedem lat powoływani są Strażnicy. Czworo wybrańców staje się bronią przeciwko nerimi. Te bezwzględne, krwiożercze bestie – wampiry i zmiennokształtni – zamieszkują Inserię, która od lat terroryzuje mieszkańców Karteru. Strażnicy z czterech różnych frakcji, reprezentujących każdy z żywiołów, muszą użyć całego swojego sprytu oraz drzemiących w nich mocy, by wykonać powierzone im zadania i samemu przy tym nie zginąć.

Kiedy Falen, Ellie, Alec i Rin zostają powołani na Strażników, nie wiedzą, co tak naprawdę na nich czeka. Już wkrótce wyruszą na samobójczą misję, prosto do gniazda nerimich, a tam będą zdani wyłącznie na siebie. Na domiar złego Falen odkryje, że w pradawnych proroctwach drzemie ziarno prawdy…

Kości zostały rzucone. Nieoczekiwanie Karter staje się szachownicą w starciu bogów i demonów, a niczego nieświadomi Strażnicy – kluczowymi figurami na planszy. Kto zwycięży w tej rozgrywce?

źródło: Lubimy Czytać

Recenzja

Z pasją przenikająca właściwości żywiołów, które stają się fundamentem opowieści. Definiująca lojalność, która niczym energetyzujący impuls determinuje trudne wybory. Obrazująca siłę przyjaźni, którą otulająco spowito oddaniem.

„Proroctwo Dioriness” to pierwszy tom serii, którą rozpisano czterema żywiołami – ogniem, wodą, ziemią i powietrzem. To właśnie one stanowią filar, na którym A.M. Engler zbudowała od podstaw przemyślane, zachwycające detalowością oraz zmyślną wielowarstwowością społeczności uniwersum świata fantasy. Nie sposób uwierzyć, że to prozatorski debiut spod pióra autorki – to bowiem osnowa finezyjnie skomplikowana, konstruująca wyimaginowaną przestrzeń od najdrobniejszych elementów. Przy tym klarowna, zrozumiała, pozbawiona chaosu, fabularnych luk oraz sprzeczności, o narracji barwnej, treściwej i sugestywnie oddziałującej na zmysły. Z zauważalnym rozmachem wykreowano tworzące ją wierzenia, frakcje, polityczne meandry i fikcyjne realia, a zarazem tchnięto w treść ożywiające ją neologizmy.

W tle nieustannie unosi się widmo mrocznej przepowiedni, jednak to mająca miejsce co siedem lat ceremonia wyboru kolejnych strażników staje się punktem wyjścia do wyeksponowania kanonady dynamicznie oddanych incydentów. Nieprzewidywalnych zaskoczeń w rozwoju całej historii, ale i zarazem palety emocji, które targają nie tylko protagonistami, ale również odbiorcą. A.M. Engler komponuje wizje dobra i zła, które zmyślnie się przenikają – tu nie ciało, pragnienia i natura decydują o wrażliwości, ale skrywane na dnie duszy uczucia. Nawet najbardziej przerażające potwory – wampiry czy zmiennokształtni – mogą być czułe, troskliwe, godne zaufania, ale i odwrotnie, nikczemność pulsuje najmocniej tam, gdzie obiecano wsparcie, bezpieczeństwo i spokój. Na kartach książki konfrontują się intencje oraz artykułowane zuchwale kłamstwa na najwyższych szczeblach władzy, a to doskonały powód do buntu, następnie zaś rebelii, która niczym pożoga rozprzestrzeni się po wyimaginowanych terenach.

Jednak to opowieść, którą szczodrze wypełniono również impresjami – rozczulająco kiełkującą miłością, solidnymi i trwałymi więzami przyjaźni, zawiłymi relacjami rodzinnymi, ale i moralnie wątpliwymi decyzjami. Nie tylko na arenie magicznych walk i podczas ofensywnych scen przyspiesza się bicie czytelniczego serca, ale także w obliczu rozdzierających kadrów straty, rozczarowań i bezsilności. To odsłona literatury fantasy, której z pewnością nie powstydziłyby się wielkie nazwiska kształtujące ten gatunek! To kompleksowy wytwór wyobraźni, który wizualizuje się pod powiekami paraliżującą niepewnością, intensywnymi starciami, ale również eksplorowanymi przez autorkę niuansami, które nadają fabule głębi. Z ekspansywnym ujęciem, z wyczuwalną energią i fantazją, piórem ze słów wyczarowano powieść, która pochłania niczym wampir krew, wbijając kły w miękką skórę swojej ofiary – zachłannie, nieokiełznanie i z rozkoszą bliską obsesji.