Tytuł: Pieśniarka zimowych pól

Cykl: Leśne pejzaże (tom 4) - wymagana znajomość poprzednich tytułów

Autorka: Joanna Szarańska

Wydawnictwo: Czwarta Strona
Gatunek: literatura obyczajowa
Data premiery: 29.01.2025
Liczba stron: 392

Opis książki

Przebaczenie ma barwę zimowego nieba.
Marię pochłania praca i organizacja kolejnych wystaw. Chce w ten sposób stłumić ból i rozczarowanie towarzyszące jej po kłótni kończącej związek z Kacprem. Kiedy jednak z zimowych Granic docierają niepokojące wieści o Krystynce, rzuca wszystko i przyjeżdża do domku pod lasem, by wesprzeć przyjaciółkę w trudnych chwilach. Także dla Kosińskiego nie jest to spokojny czas. Puste ściany starego domu budzą uśpione tęsknoty i lęki. Odnaleziony jesienią dziennik mógłby rzucić światło na postać dziadka.
Czy Kacper znajdzie w sobie odwagę, by zmierzyć się z jego treścią?

źródło: Lubimy Czytać

Recenzja

Otulona jedwabnym szalem mrozu, który spowija malownicze scenerie Granic, tworząc wizualnie zachwycające pejzaże. Z wrażliwością przenikająca ludzkie słabostki i pragnienia, które kompleksowo tworzą szczęśliwą prozaiczność. Eksponująca piękną miłość oraz inspirujący szacunek do natury i zwierząt.

„Pieśniarka zimowych pól” to czwarta i zarazem wieńcząca odsłona urokliwej serii przesiąkniętej barwami, aromatami i dobrodziejstwem wszystkich pór roku. Joanna Szarańska odmalowała na jej kartach miejsce niezwykłe, otoczyła opieką zagubione na życiowej ścieżce dusze, wyrzeźbiła w nich szczere uczucia, które w tym tytule głośno wybrzmiewają melodią miłości – do drugiego człowieka, do pasji, ale i istot, za które świadomie bierzemy odpowiedzialność. To obraz Granic przybranych w zimowe dekoracje, szczypiący mrozem w rozgrzane od pęczniejących w sercu dylematów policzki, niekiedy utrudniający codzienną egzystencję, ale przecież tak zachwycający swoim misternym widokiem. Ta przestrzeń to azyl, źródło spokoju, definicja ukochanego domu.

Przeszłość coraz śmielej wkrada się w relacje, zmusza do balansowania między lojalnością a podszeptami kochającego serca, ale też w końcu zdmuchuje kurz ze skrywanych rodzinnych tajemnic. Stary dziennik stanie się nośnikiem tłumionej prawdy, fundamentem do zrozumienia trudnych decyzji, moralnie wątpliwych czynów i naznaczenia wiele lat temu swojego życia samotnością z wyboru. Nie zabraknie dramatycznych scen, które wstrząsną i poruszą, stanowiących świadectwo bezduszności, wrogości oraz zakorzenionych w człowieku uprzedzeń, ale i literackich kadrów eksplorujących dobroć, życzliwość i bezinteresowność. Nie ma bowiem serii mocniej eksponującej te trzy cechy w obliczu troski i oddania bezbronnym zwierzętom niż właśnie ta – i dlatego staje się tak rozczulająco wyjątkowa na tle pozostałych polskich kreacji obyczajowych.

To proza naszkicowana niczym portret leśnych krajobrazów, tchnięta melancholią, muśnięta narracyjnym liryzmem, ożywiająca literacką wizję pod powiekami. Z wyczuwalną czułością traktująca o nieśmiało budzącej się miłości i trwałej przyjaźni, o artystycznych rozkoszach, które koją rozszalałe w głowie myśli, ale i podkreślająca drzemiącą w kobiecych wnętrzach siłę. Tak wyraźnie dostrzegalną w wizerunku Marii, ale przede wszystkim Krystynki. Ich magiczna więź staje się uzdrawiająca dla nich obu, dla czytelnika natomiast przybiera postać ważnych wartości, które tkwią w drobnych gestach, we wsparciu, uważności na swoje potrzeby. Ta opowieść to nie tylko niezapomniana podróż do miejsca, do którego chciałoby się nieustannie wracać, a tym samym będzie mocno za nim tęsknić, ale też czterotomowa skarbnica refleksji, mądrych rad i istotnych w życiu emocji, o których tak często się zapomina – o których przewrotnie pamięta się dopiero po ich utracie. Joanna Szarańska swoim czarującym, sensorycznym piórem, opowiadając o ludziach, zwierzętach i przyrodzie, skomponowała fabularną mozaikę doznań, bezcenny wręcz skarb w chwilach zwątpienia.