Tytuł: „Człowiek, który kochał Syberię”

Seria: „Seria Dzieł Pisarzy Skandynawskich”

Autorzy: Roy Jacobsen, Anneliese Pitz

Wydawnictwo: Poznańskie
Gatunek: literatura piękna, literatura faktu, biografia
Data premiery: 12.10.2022
Liczba stron: 320

Opis książki

W 1877 roku dwudziestopięcioletni Fritz Dörries wsiada na pokład parowca w Hamburgu i wyrusza do miejsca, które jest białą plamą na mapie. Przyświeca mu myśl: znaleźć motyla, którego jako dziecko zobaczył w książce. Mimo zimna oraz trudnych warunków uparcie dąży do celu. Jego wyprawa przeradza się w dwudziestodwuletni pobyt na Syberii Wschodniej podczas którego odkrywa tysiące nowych gatunków roślin i zwierząt.

Fritz spędza noce w arktycznych temperaturach, przeżywa spotkanie z tygrysem i obserwuje wilki w świetle księżyca. W malowniczy sposób przybliża tę tajemniczą krainę, a jednocześnie przypomina, że nie da się zbadać jej do końca, bo Syberia zawsze będzie za duża, a człowiek za mały.

źródło: Lubimy Czytać

Recenzja

Nasączona wyraźnymi pokładami nieujarzmionej pasji, obrazowo wizualizująca niezgłębione oblicze Syberii Wschodniej pod koniec XIX wieku, pasjonująco obnażająca miłość do natury, której niestraszne pełne niebezpieczeństw sytuacje, niewątpliwie zagrożone śmiertelnym uściskiem nieobliczalnego widma bogatej przyrodniczo krainy. „Człowiek, który kochał Syberię” to powieść fundamentalnie inspirowana zapiskami wspomnień Fritza Dörriesa – badacza fauny i flory oraz zbieracza motyli, który przeszło dwadzieścia lat swojego życia przeznaczył na eksplorację miejsc z nieodciśniętym jeszcze śladem na mapie świata. Naznaczona odczuwalnym zewem przygody, unaocznia walkę człowieka z surową, pierwotną i szalenie dziką przyrodą, której zalążkiem było marzenie z dzieciństwa, by odkryć, dostrzeżonego na kartach książki, motyla. To właśnie te uskrzydlone owady stanowią kwintesencję malowniczej narracji, przybliżającej wielobarwne pejzaże, niejednokrotnie dotąd niezmącone nurtem cywilizacyjnego rozwoju. Ten łuskoskrzydły symbol kruchości i wolności odzwierciedla subtelniejszą stronę tej pozycji, uwypukla piękno oraz majestat siły i delikatności. One jaskrawie kontrastują fascynującym portretem przeobrażeń z wypełniającą treść śmiercią, niektórym mogącą się jawić jako brutalne barbarzyństwo, która także w moim odczuciu nie zawsze podyktowana była naukowym celem. Tym samym poruszyła we mnie głośno wybrzmiewające struny wrażliwości, pociągające za sobą skrajne doznania – implikuje to przekonanie, że nie jest to tytuł dla osób z nieograniczoną miłością postrzegających każdą istotę żywą, mnie również było ciężko doświadczać fragmentów tak dosadnie wymownego teksu. To kreacja esencjonalnie relacjonująca niemożliwe do odkrycia tajemnice Syberii zwanej „nieludzką ziemią”, w którą dramatyzm i tragedie wniknęły na przestrzeni lat. To jednocześnie rozpisana przez małżeński duet, Roy’a Jacobsena i Anneliese Pitz, na filarze pozostawionych przez bohatera rękopisów oraz samodzielnego analizowania innych źródeł, korelacja kultur i tradycji zamieszkałych na tych terenach ludów, która intensyfikuje odczucia, nakreślając egzotyczny klimat egzystencji, nierzadko do głębi szokując. Swoisty dziennik podróży, stylizowany na powieść o biograficznym sznycie, mimo intencjonalnego braku emocjonalnego aspektu, pod względem kreacji zapiera dech w piersiach sugestywną odą na cześć nieokiełznanej scenerii, z którą przyszło koegzystować – to nietuzinkowy mariaż dziewiczej natury i równie ważnego w tej kompozycji, obcującego z nią człowieka. Wzbogacone niezwykłymi rycinami wydanie pobudza zmysły oraz wznieca pragnienie przeżycia tego raz jeszcze, całkowicie zatracając się w przestrzeni nieczułej na ludzkie słabości i momenty zawahania. Wciąż i wciąż na nowo…